Recensie Groundation

“Onmiskenbaar de beste rootsreggae-band van dit moment”, riep de 62-jarige toeschouwer Alex uit toen hij het stomende concert van Groundation in de Petrol-zaal van Antwerpen beleefde. Hij had in de jaren ’80 Bob Marley nog live kunnen bewonderen en was gelukkig toen hij vaststelde dat de leader of the band, Harrison Stafford, met krak dezelfde overtuiging als good old Bob het publiek begeesterde alsof de Revolution of Freedom and Love nakend was.

“Hij ziet er met zijn lange baard wat uit als een country & bluegrass muzikant in de Midwest, maar hij draagt een rood moslimschoteltje in plaats van cowboy hoed,” grapte hij. Misschien had hij dit rood netje op, niet als tribute voor Marley, maar voor de vrijheidsrevoluties in de Arabische landen? Want het optreden was doorspekt van revolutionaire thema’s en mensenrechteneisen. Uw verslaggever maakte kennis met een zeer gevarieerd publiek van jonge tieners tot oude wijzen met levende idealen.

“We, Jah people, can come together and make this work!” klonk het samenzweerderig als opwarmertje voor de zaal bij het coveren van Marley’s “Work”. Toen Harrisson als een missionaris vervolgens preekte: “I am a rebel, a soul rebel!” barstte het optreden open. Deze cover van Marley eindigde met een prachtige trompetsolo, die klonk als een ode aan de vrijheid.

Harrison, alias ‘the Professor’ omdat hij ooit aan een Noord-Californische universiteit Geschiedenis van Reggae doceerde, was absoluut niet zelfzuchtig en liet de 9-koppige band uitgebreid soleren op passende momenten. “Concrete Jungle” werd mooi omlijst met bluesy gitaarsolo’s van de lead guitarist en the Professor himself. Uit zijn ziel klonk profetisch : “No chains around my feet, but I‘m not free. I know I am bound here in captivity!”

Zo kreeg “Punky Reggae Party” een orgelsolo die haast de muren van de zaal deed omverblazen. De schreeuw “Equal Rights and social Justice for all!” sprak boekdelen. Maar het waren vooral de blazers die uitblonken in virtuositeit. Last but not least bezweerden de twee dames met African roots, die eerder ‘voorgrondzangeressen’ waren, niet alleen vocaal het publiek met hun stem, maar ook met hun African moves. Een waar genot voor oor en oog.

In alle charmante bescheidenheid excuseerde ‘the Professor’ zich, toen hij na 10 Marley-songs besloot om eens iets van eigen repertoire te spelen. “Praising” uit 2004 eindigde helaas in een overdreven bashypnose. Toen “Freedom taking over” mooi en puur werd aangekondigd door een solo van één van de voorgrondzangeressen, liet the Professor een plechtige stilte vooraleer hij overtuigende declameerde“We gonna start this revolution!”. Het dak ging van de zaal! Een concert van Groundation op het Tahrirplein of de Spaanse pleinen zou niet misstaan…

Deze band is duidelijk klaar om nog meer harten te veroveren dan enkel deze van de reggae-liefhebber. “Long live the people with a good heart” waren de afscheidswoorden. Diegenen die dit concert gemist hebben, krijgen een herkansing binnen anderhalve maand op Dour-festival. Daar zal je zowel op 16 als 17 juli van hen kunnen snoepen:  een concert met hun eigen songs en eentje met volledige tribute aan Bob Marley, zoals ze deden in Antwerpen. Goeie petrol!

< Bruno Van Koeckhoven >

Setlist Bob Marley Tribute:

1. Work
2. Soul Rebel
3. Concrete Jungle
4. Punky Reggae Party
5. Misty Morning
6. Them Belly Full (But We Hungry)
7. Fussing and Fighting
8. High Tide
9. Wake Up and Live
10. Music is the Most High
11. Praising (Groundation)
12. Freedom taking over (Groundation)
13. Nice Time

Bis:

1. Could You Be Loved?
2. Get up, Stand Up