Recensie Stef Bos en Ster | In die donker

Meestal is het geen goed teken wanneer we als verslaggever languit onderuitgezakt met onze ogen toe in de rode, pluche zetels van het theater liggen tijdens een optreden, maar dit keer was het perfect wat er van het publiek verwacht werd. De Arenbergschouwburg was namelijk volledig in duisternis gehuld toen Ster, een blinde, Zuid-Afrikaanse pianiste/componiste, zich achter de piano begaf om haar eigen composities te brengen. Tussen die verschillende nummers was er dan nog Stef Bos die enkele van zijn gedichten en mijmeringen bracht. De combinatie van deze talenten met het opzet van een voorstelling in het donker, leverde een unieke ervaring op die in al haar klanken rust uitstraalde. 

Het was verbazend hoe de waarneming van een concert verandert wanneer alle visuele prikkels plots verdwijnen. “In die donker” nam de luisteraar dan ook mee in die donkere wereld van de blind geboren pianiste Ster. Ontdaan van een overvloed aan kleuren, bewegingen en flitsen, werd je op natuurlijke wijze verplicht om geconcentreerder te luisteren naar de klanken die het theater boden. Spontaan vielen de ogen dicht, kwam er een rust over ons heen en werd de muziek intenser ervaren. 

Ster bracht haar eigen composities die ze op virtuoze wijze speelde. De muziek was afwisselend: de ene moment erg rustig en dan weer erg intens. En tussen de verschillende pianostukken door, was er de verteller Stef Bos die gedichten en gedachten de zaal in stuurde. Opvallend hierbij was de timing. Stef Bos koos er bewust voor om direct na de laatste noot van Ster zijn voordracht te beginnen en geen tijd te laten voor applaus. Dit maakte dat de stilte en rust die al vanaf het begin werden opgebouwd op geen enkel moment in de voorstelling werden gebroken. 

Zelden hebben we een theater zo “volledig tot rust gekomen” verlaten. We merkten ook dat de mensen niet zoals gewoonlijk de zaal uitstormden richting vestiaire toen het zaallicht terug aanging. Heel wat luisteraars kozen er blijkbaar bewust voor om de rust van het concert nog even bij te houden en zich pas terug in de wereld van stress en tijdnood te gooien wanneer ze er klaar voor waren. 

< Sascha Siereveld >