Recensie Pure Love | Groezrock 2013

Gallows zanger Frank Carter verliet in 2011 de band wegens ‘creatieve verschillen‘. Terwijl Gallows gewoon verder zijn ding deed met de voormalige Alexisonfire frontman Wade MacNeil, stichtte Frank een nieuw bandje waarin hij zichzelf kon uitleven. Nog geen half jaar na dit alles verscheen de eerste plaat van Pure Love -Anthems- die ze met veel plezier voorstellen aan het Groezrockpubliek.

De hardcore punk die hij zong bij Gallows is geruild voor melodieuze rockmuziek gezongen met een typisch Brits accent, die door iedereen gesmaakt kan worden. “I‘m tired singing about hate“, zingt Frank Turner om nog maar eens kracht bij te zetten waarom hij Gallows heeft verlaten. 

Toch is hij zijn roots niet vergeten. Ook al is dit niet de ideale muziek om te stage diven, springen er - op aanvraag van Frank zelf - verschillende mensen, en zelfs de gitarist die rustig zijn solo verder zet, het publiek in. Op het rustige nummer Anthem wandelt Frank rustig het publiek in en als je dacht dat het niet zotter kon worden haalt een fan twee opblaasbare luchtmatrassen boven waarop de zanger en de gitarist er niks beter op vinden om het eerst een tourtje rond de tent te doen boven de hoofden van de toeschouwers, waarop een fan de microfoon in handen geduwd krijgt om het nummer van vocals te voorzien.  

Dat alles kan en mag hier op de Etnies stage is misschien wel de reden waarom we deze band hier zien spelen, want om eerlijk te zijn past deze rock ‘n‘ roll beter op de main stage. Maar dan hadden we natuurlijk deze geschifte show moeten missen. 

< Nathan Dobbelaere >