Recensie Natalia - Wise Girl Summer Tour

“We love you” roept een meisje luidop tussen twee nummers door. Natalia wacht even om daarna luid en duidelijk “I love you too baby” te antwoorden. Daarvoor was het echter muisstil geworden in de Stadsschouwburg. “Geweldig die stilte” zei Natalia. “Ik hoop alleen dat die niet te lang gaat duren”. “Heartbreaker” volgde, de videoclip die achteraan geprojecteerd werd, liep mooi synchroon mee. Later zouden nog een aantal videoclips de revue passeren.

Ondertussen staat Natalia hevig te dansen, helemaal alleen vooraan, meters ruimte heeft ze tussen de voorkant van het podium en de muzikanten. Die ruimte gebruikt ze volledig. Ze gaat zelfs nu en dan op de zijpodia links en rechts staan om het publiek aan te porren om mee te zingen, te zwaaien of in de handen te klappen. Dat loont allemaal, want in geen tijd heeft ze het publiek op haar hand. Tijdens “Gone to stay” geeft ze zich andermaal volledig, maar door al het bewegen, slaat haar stem even over. In het nummer krijgt de sax een prominente rol. Natalia zou Natalia niet zijn mocht ze geen covers brengen. En zo sluipt Freedom van George Michael even in “Gone to stay”.

Tijdens “On the radio” flirt ze even met Leendert Haaksma, de ex-gitarist van Anouk die nu met de Kempense tourt. Maar de Nederlandse heeft blijkbaar spijt dat ze hem aan de kant schoof twee jaar geleden en wil hem terug. Begeleid door piano vangt ze “I got you” aan, waarna drum, gitaren en backings later invallen. Een beetje pathos kan geen kwaad, vindt de Geelse. Knielend in haar zwart korte broekje eindigt ze het nummer. Tijdens “Glamourous” klapt het publiek stevig mee in de handen. Een eerste hoogtepunt beleven we wanneer de zangeres de dames het volgende oproept “Sexy ladies, shake what your momma gave you”. Opnieuw smijt Natalia zich volledig en komt in freeze-houding, een hand in de lucht met tegenlicht. Mooi beeld. Natalia shaket en danst alsof haar leven ervan afhangt. De sfeer krikt ze daarmee op in de zaal. Maar haar zang heeft er onder te lijden. Soms zingt ze immers onder de toon net op die momenten dat je het niet verwacht en het niet zo’n gigantisch moeilijke vocale passages zijn. De zangeres weet dat, want ze geeft nadien toe in het interview dat haar werkpunt is om te leren doseren. Er is iets van. Tijdens haar ballads hebben we immers weinig vocaal op te merken.

Risin met een verschroeiende bass drum en synthesizerpartij weet te overtuigen. Het nummer startte met “Beat it” van Michael Jackson. Door heel het nummer zou trouwens de beat van Jackson klinken om in een beweging over te gaan naar “Riding by”, dat door blazers en de rest van de band aan een snel tempo gespeeld wordt. Ambiance.

“I survived you” is wellicht vocaal het knapst gezongen nummer van de avond hoewel Natalia zich het niet gemakkelijk maakt door op de buik te gaan liggen en later op haar rug. Op het einde van het nummer doet ze op de “I” een wat als een “Mariah Careyke” kunnen omschrijven, door dit woord op 2 tonen die ze na elkaar herhaalt, te zingen.

De set valt een beetje in tijdens “All or nothing”. En tijdens “Feeling”, haar nieuwe single, zingt Natalia even in de eerste strofe vals wanneer blijkt dat haar monitorgeluid in haar oortjes niet goed afgeregeld is. Ze doet dan ook teken aan de monitormixers die opzij van het podium staan. We zijn niet meteen overtuigd van dit nummer en dus is het een goede zet van haar dat ze het nummer laat overgaan in Lady Gaga’s “Poker Face” en “Release me” van Agnes. Ongewild hilarisch wordt het na het nummer, wanneer Natalia haar botjes wil uitdoen om op blote voeten de set verder af te werken. De botjes willen niet uit, ze zet zich erbij. Ook dat lukt niet, waarop ze gaat liggen. Ze blijft trekken, maar wordt uiteindelijk uit haar hulpeloos lijden verlost door haar gitarist Leendert Haaksma. Hier kan Natalia een humoristische act op zich van maken als ze in oktober in de Lotto Arena staat, menen we.

“Fragile but not broken” was er opnieuw zo op waarna de kopers de intro voor hun rekening namen van “I’ve only just begun to fight” dat opmerkelijk hoger ingezet werd dan we gewend waren. Natalia zette daardoor haar strofe ook te hoog in en geraakte in de problemen. Het nummer ging over in “I’ll sleep when I’m dead” van Bon Jovi dat haar penibele situatie rechtzette. Natalia liet de song meezingen door het publiek. Al moest ze ook even vertalen wat de tekst nu precies wou zeggen, want niet iedereen in Antwerpen leek mee te zijn.

Tijdens Natalia’s eerste bis horen we een gitaarriff die geleend is van Guns ’n Roses’ “Paradise City”. Heel wat ruikers neemt ze vervolgens in ontvangst om als laatste toegift met het publiek het door Jan Leyers geschreven “I want you back” te zingen.

Puik optreden dus van de Kempense. Het geluid stond echter loeihard, al een geluk dat we onze op maat gemaakte oordopjes bij de hand hadden zodat de filters de decibels wat naar beneden konden halen. Enige werkpunt is doseren voor Natalia zodat ze ook tijdens de nummers waarop ze shaket en danst haar zang niet uit het oog verliest want daar glijdt ze soms uit en zit ze onder de toon van wat niet eens zo onoverkomelijke noten zijn.

< Bert Hertogs >