Recensie Clouseau - Zij aan zij

“Zij aan zij” heet de jongste zomertour van Clouseau naar het gelijknamige album dat in oktober vorig jaar uitkwam. Tijdens hun vorige passage aan de Stadsschouwburg, een jaar geleden, merkten we dat de nieuwe nummers de band, vooral Koen dan, nog niet helemaal als gegoten zaten. Nieuwe nummers zijn als een nieuw kledingsstuk. Het kan je passen, je maat zijn. Maar ze hebben soms ook wat tijd nodig vooraleer ze ook echt gaan zitten.

Nu, ruim een half jaar later, heeft de groep meer dan voldoende vlieguren achter de kiezen en kiest ze resoluut de kaart van de nieuwe nummers. “De juiste vergissing”, “Doe het”, “Zij aan zij” en het in falset gezongen “Als er ooit iets fout zou gaan” openden het één uur en drie kwartier durend optreden. Zo’n 1400 man was afgezakt naar Antwerpen. Een vijfhonderdtal plaatsjes bleven leeg. Maar wie er was, jong of oud, was duidelijk niet aan zijn eerste Clouseau-optreden toe.

Koen Wauters had het over de dolle rit om in Antwerpen te geraken. Heel wat fileleed op deze vrijdag, net voor een verlengd pinksterweekend. “Den Herre (nvdr: drummer Herman Cambré ) was ook heel laat en heeft heel wat stress” zo zegt de frontman waarop een West-Vlaamse uit het publiek in haar pittig accent “Ge moet niet gestresseerd zijn” uitriep. Wauters verstond dat aanvankelijk niet, maar herhaalde daarna haar woorden op dezelfde toon én met hetzelfde accent. Grappig.

Ook later zou er nog tussen enkele nummers door “Ge zijt de beste Koen” en “Ge hebt dat heel goed gezongen” geroepen worden. Allemaal vrouwen. Tot één man “Komaan Koen” riep alsof het een spannende tenniswedstrijd was die aan de gang was.  Waarop een ander dan weer naar Kris iets riep. Die kreeg de eer om het als een tiet swingende “Zij houdt van vrijen”, geschreven door Raymond van het Groenewoud aan te kondigen.

Koens stem gaf tijdens de show geregeld een ‘ik heb met de raampjes open op de autostrade gereden en eigenlijk was het daar nog iets te vroeg voor’-indruk. Gitarist Tom Lodewyckx die 27 werd en het jongste lid is van de liveband mocht opvallend vaak het laken naar zich toetrekken. Terwijl vroeger eerder Eric Melaerts werd uitgespeeld, drukte de twintiger zijn stempel op de sound van Clouseau. De overgang tussen “Ik geloof” en “Oogcontact” nam hij voor zijn rekening. Tijdens “Oh ja” kreeg hij een stevige solo en het einde van de Brabançonne mocht hij bij “Leve België” brengen. Ook een muzikaal knipoogje mocht hij maken tijdens Shaken & Grooven waarbij hij 2 noten speelde die verdacht veel leken op wat we horen als een man naar een vrouw fluit op straat.

Visueel waren er ook leuke vondsten. Zo vormden enkele ledschermen een X die fel wit licht flikkerde tijdens “Zij houdt van vrijen”. Muzikaal was vooral het a capella gezongen “Ze zit” (Killertip) een schot in de roos. Wauters zei dat het zo’n 22 jaar geleden moest zijn geweest dat ze het nummer nog live gespeeld hebben. Dat klopt niet. Tijdens Clouseau in’t midden speelde de groep het nog in het Sportpaleis. Maar toegegeven,  bijna 7 jaar geleden lijkt wel een eeuwigheid. Heerlijke klassieker die perfect pastte in een a capella-jasje. “Ze zit achter me aan en ik ben doodsbang. Die dame jaagt me voortdurend op stang” werd dan ook stevig meegezongen door het publiek.

Tijdens “Oogcontact” sprong Wauters het podium af en keek diep in de ogen van een jong meisje die hem bracht bij haar mama en papa. Daar aangekomen zong Wauters het nummer verder.  Maar er waren ook dipjes tijdens het optreden. “Zolang ze van me houdt” en “Oh ja” bijvoorbeeld toonden vooral dat Clouseau ook zwakke songs schrijft. Sommige klassiekers zoals “Heb ik ooit gezegd” en “Domino” kregen een wat belabberd arrangement. De keuze om 4 gitaren, 1 percussieset en 1 drum tegenover 1 synthesizer  te plaatsen tijdens deze songs was niet zo evenwichtig. Toetsenist Hans Francken kreeg de ondankbare taak om boven de andere instrumenten uit te komen en koos om dat te doen met nepstrijkers bijvoorbeeld. Dat gaf deze nummers zo’n goedkope sound mee dat we ons in Café Jozef op het Astridplein waanden. We hebben al muzikaal rijkere uitvoeringen van deze nummers gehoord, met echte strijkers tijdens in’t dubbel bijvoorbeeld.

Minder is daarom niet slechter, ook niet in crisistijden. “Daar gaat ze”, de eerste bis, gezongen door Koen Wauters en enkel begeleid door Kris aan de synthesizer bleef overeind waarna de voltallige band aanvulde.

De broers mochten na het optreden nog enkele fans ontmoeten tijdens een meet and greet. Sommigen kregen dat ter compensatie van een ticketfout. Enkele toeschouwers hadden immers een ticket gekregen voor een zitje op de nulde rij. Een rij die niet vooralsnog niet bestaat. Ook niet in de Stadsschouwburg…

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. De juiste vergissing
2. Doe het
3. Zij aan zij
4. Als er ooit iets fout zou gaan
5. Ik geef me over
6. Zij houdt van vrijen
7. Ik geloof
8. Oogcontact
9. Shaken & grooven
10. Heb ik ooit gezegd
11. Ze zit (Killertip)
12. Heimwee
13. Zolang ze van me houdt
14. Oh ja
15. Zingen en niet zeuren
16. Leve België
17. Domino
18. Casanova
19. En dans
20. Vanbinnen
21. Vonken en vuur

Bis:

1. Daar gaat ze
2. Nobelprijs
3. De tegenpartij