Recensie Ron’s gone wrong ★★★1/2

Een ode aan échte vriendschap en een warm pleidooi om al wie er niet bij hoort te omarmen, dat levert de computergeanimeerde sci-fi-film Ron’s gone wrong. Vergeet smartphones. Dé hebbedingetjes in de toekomst zijn de B-Bots, robots die alles van je weten, je voorkeuren, waar je van houdt, waar je absoluut een hekel aan hebt, enz. Op basis van die persoonlijke data en een vriendschapsalgoritme dat Marc Weidell (stem van Justice Smith) schreef, kom je zo in een handomdraai te weten met wie je zaken gemeen hebt. En zo kunnen er nieuwe vriendschappen ontstaan. Het resultaat op school is dan ook dat je kliekjes krijgt. Barney Pudowski (stem van Jack Dylan Grazer) is een buitenbeentje. Hij is de enige op school die geen B-Bot heeft en bij uitbreiding geen vrienden. Als zesjarige was ie nochtans goeie maatjes met Savannah (stem van Kylie Cantrall) die heel wat volgers heeft op haar vlog en waar hij nog steeds wat voor voelt, pestkop Rich Belcher (stem van Ricardo Hurtado) die zo hoopt aan populariteit te winnen, Noah (stem van Cullen McCarthy) die van videospelletjes houdt en Ava (stem van Ava Morse) die een wetenschapsknobbel heeft. Maar ze zijn allemaal wat uit elkaar gegroeid, allen hun eigen interesses gaan volgen. Resultaat: Barney heeft deze keer niemand die naar zijn verjaardagsfeestje komt.

Zijn vader Graham (stem van Ed Helms) die weduwnaar is en speelgoed probeert te verkopen zoals een lichtgevende kerstboom om op je hoofd te zetten of een poepende eenhoorn, heeft het niet al te breed. Wanneer hij doorheeft dat het setje om stenen te bewerken, niet langer in de interessesfeer van zijn zoon ligt, wil hij een B-Bot bekomen van Bubble, het bedrijf achter de robots. Helaas is de wachttijd drie weken en aanvaardt de onderneming geen geiten als betaalmiddel. Tot ie merkt dat een leverancier een exemplaar dat gevallen is, terug brengt. De leverancier wordt door de Pudowski’s overhaald om het exemplaar in het zwart aan hen te verkopen. De volgende ochtend staat Barney dan ook op en vindt ie een B-Bot in zijn kamer.

Alleen blijkt er iets vreemds mee aan de hand te zijn. Hij geraakt maar niet geconnecteerd met het Bubble-netwerk. En ook alle veiligheidsinstellingen (om de ouders gerust te stellen) zijn uitgeschakeld. Hij leert dan maar zijn baasje beter kennen door notitiebriefjes die Barney tegen de muur hangt in een hok en met rode draadjes met elkaar verbindt. Al snel zal de jongen doorhebben dat zijn B-Bot net als hijzelf een buitenbeentje is. Zo geeft ie op een speeltuin Richie er goed van langs. De robot slaagt en duwt hem zelfs.

Zo komt Ron – wiens gezicht refereert naar iconische videospelletjes als pong en pac-man- echter ook op de radar van Bubble dat dit unieke exemplaar wil vernietigen. Het bedrijf verzamelt eigenlijk – waar hebben we dat nog gehoord? – vooral (stiekem) data van al die jongeren om zo producten aan hen voor te stellen om te kopen. De robots hebben zelfs een ingebouwde camera. Bye bye privacy dus. Qua thematiek is Ron’s gone wrong dus hyper actueel en het toont hoe wij allen speelballen van slimme marketeers zijn geworden door massaal onze data te delen, het nieuwe goud.

Dat ons online profiel echter even of misschien nog wel kwetsbaarder is dan onze echte persoonlijkheid in de offline wereld, toont de prent ook wanneer Savannah zwaar uitgelachen wordt op school maar vooral in de online wereld wanneer een video van Richie die allerlei B-bots aan elkaar reeg tot een kop van een aap en daarna andere beest, Savanah inslikte en onderaan loste wat haar de bijnaam ‘poop girl’ opleverde. Maar vooral laat Ron’s gone wrong zien hoe absurd het eindeloos dingen om likes en vriendschapsverzoeken is door de robot dat te laten doen met affiches en berichtjes die hij overal voor Barney plakt in de echte wereld. 

< Bert Hertogs >