Recensie Pixies

“Het concert ging zo” horen we een toeschouwer aan een vriend vertellen wanneer ze op weg zijn naar hun wagen. De man maakt een beweging met zijn hand, die een diagonale lijn naar boven tekent in de lucht. Soms kan een analyse haarscherp zijn zonder daarvoor woorden te gebruiken. Pixies bewees in een stampvolle Lotto Arena nummer na nummer te groeien in hun set en daardoor steeds overtuigender werd. Een staande ovatie na “Gigantic” en laatste bis “Here Comes Your Man” was niet meer dan verdiend.

Het leek wel alsof Pixies de recensie van onze Nederlandse collega’s van 3 Voor 12 gelezen hadden en recensent Ingmar Griffioen van antwoord wilden dienen. De man schreef immers:  “Pixies is gewoon een niet al te opwindende ouwelullengitaarband, niet geholpen door enige uitstraling of beleving. Iets waar je op Pinkpop Classic nog niet mee wegkomt.” Blijkbaar was het wat te fris en te regenachtig daar in Landgraaf op zondag 30 mei en zaten de Pixiesfans een dag later wél massaal in Antwerpen.

Met 7300 waren ze om hun favoriete band een stevig optreden van anderhalf uur te zien geven. Bombay Bicycle Club tekende voor het voorprogramma. Papieren zuilen en bollen die rond metalen frames gespannen waren, telkens met belichting in, waren de enige decorelementen op het podium. Weinig showelementen dus. Pixies zette alles op alles om een stevige wall of sound te brengen met veel variatie. Openend met de surf-rock uit “Cecilia Ann” naar het rockende “U-Mass” om uit te deinen naar nummers als “Planet of Sound” en “River Euphrates” die aanleunen bij metal.

Bassiste Kim Deal mocht haar stempel drukken op onder andere “Debaser” en “Dig for fire” en hen voorzien van een heerlijke baslijn die stevig mocht doorklinken op alle andere gitaren. Deal wist trouwens dat het hun allereerste optreden in Antwerpen was. Ze zag al meteen in dat Black Francis na Alec Eiffel, een nummer dat Pixies schreef rond de architect van de Eiffeltoren, problemen had (door wat distortion) om zijn gitaar gestemd te krijgen. Deal deed teken naar de monitormixers zodat de frontman zijn instrument alsnog zelf terug op de juiste toon kreeg.

Van zodra de groep “Head On”, een cover van The Jesus and Mary Chain, inzette was de match zo goed als gewonnen. Vanaf dan gingen steeds meer vingers de lucht in op het middenplein en werd er al wat steviger gemoshed. Al zijn de fans van Pixies geen tieners meer en bleef het nog allemaal behoorlijk gedisciplineerd  De security moest dus niet al te veel mensen uit het middenplein plukken in de frontstage. 1 Poging op crowdsurfen telden we. Wel vielen ons 2 meisjes vooraan aan het podium op negatieve wijze op. Ze faketen allebei dat ze flauwgevallen waren , hun armen en hoofd hangend over de Mojobarriers. Laten we hopen dat het op het verkeerde been zetten van security en Rode Kruis geen nieuw verschijnsel wordt bij optredens…

Pixies bewees dus voor eigen fans in een afgeladenvolle Lotto Arena dat ze geen “ouwelullengitaarband” dixit Ingmar Griffioen zijn. Show en uitstraling mist de band. Dat is correct. Maar dat bleek ook niet nodig te zijn in Antwerpen. Hun songs staan er nog steeds en spreken immers voor zich. Pixies op TW Classic? Neen hoor, daar horen dit jaar Black Eyed Peas en Mika thuis!

< Bert Hertogs >

De setlist: 

1. Cecilia Ann
2. Rock Music
3. Bone Machine
4. Monkeys Gone To Heaven
5. Gouge Away
6. Hey
7. Velouria
8. Dig for fire
9. Allison
10. Debaser
11. Planet Of Sound
12. Alec Eiffel
13. Caribou
14. River Euphrates
15. Cactus
16. Is She Weird
17. Break My Body
18. Sad Punk
19. Head On (cover The Jesus and Mary Chain)
20. U Mass
21. Tame
22. Isla De Encanta
23. Wave Of Mutilation
24. Broken Face
25. Nimrod’s Song
26. The Holiday Song
27. Gigantic

Bis: 

1. Where Is My Mind
2. Vamos (Surfer Rosa)
3. Here Comes Your Man