Recensie Pink + setlist - Rock Werchter 2010 - #RW10

Wat is dat toch met acts die korter duren dan aangekondigd op Rock Werchter dit jaar? Pink hield het al na een uur en een kwartier voor bekeken. Pink komt uit de lucht gevallen via een constructie die aan een hijskraan hangt. De afdaling naar de catwalk duurt welgeteld een halve minuut. “Less is more” horen we achter ons zeggen. Er is iets van.

Pink toerde sinds februari vorig jaar doorheen allerhande zalen en bracht er een wervelende show rond acrobatie, waarin ze zelf heel wat acts voor haar eigen rekening nam. Zo onthielden we onder andere een sterke trapezeact bovenaan de nok van het Sportpaleis tijdens “Sober”. Bij gebrek aan nok, hield Pink het dan maar bij het afdalen van de trap deze keer. Pink zei dat ze nog nooit zoveel volk bij elkaar gezien heeft en ze zich als popartieste als buitenbeentje beschouwde op dit rockfestival.

Dat was er ook aan te merken bij de lauwe reacties op de ballad “I don’t believe you”. “Dear Mr. President” was dan weer wél raak, een knappe samenzang met haar backings Jenny en Stacy was dat.  Justin Dericco, de gitarist van Pink, mocht met de meeste pluimen gaan lopen tijdens “I’m not dead” bijvoorbeeld. Maar ook bij andere nummers mocht hij de pluimen op zijn hoed steken. Ook knap waren de visuals met luchtballons, kermisattracties en een openluchtbioscoopdoek waar dan live beelden van Pink op geprojecteerd werden.

Om op safe te spelen, last Pink maar een lange coverronde in die uiteraard weet te scoren. Zo brengt ze ‘Basket Case’ van Green Day, The Who’s ‘ my generation’. Tijdens “Roxanne” van The Police kroop ze in een plastic bal en rolde ze over het publiek die haar met hun handen in beweging hielden.  4 Non Blondes’ “What”s up” wordt op zijn beurt stevig meegezongen terwijl Pink de knuffels die haar toegeworpen worden verzamelt.

Het is lang wachten eer Pink terugkomt voor haar enige bis “So what”. Pink heeft een kledingwissel nodig om even over de mensen heen te zweven en rond haar as te gaan. Iets wat we Borsato op het einde van zijn “Wit Licht”-tour ook al zagen doen. Al bij al grootse en dure showelementen voor slechts luttele seconden aan visueel spektakel. En we stippen ook een te lange en te makkelijke coverronde aan + een foutje in de zang bij “I don’t believe you”.

Een festivaloptreden zet je niet neer door te bedenken wat je al indoor gedaan hebt, je decor en sommige visuals te recycleren, en daar hier en daar een wijziging aan toe te voegen. Dat ruikt naar gemakzucht… Dit was Funhouse light dat we ingegoten kregen, en wij wilden het straffe spul.

< Bert Hertogs >

De setlist

1. Get the Party Started
2. Funhouse
3. Ave Mary A
4. Who Knew
5. Just Like a Pill
6. Sober
7. I’m Not Dead
8. I Don’t Believe You
9. Dear Mr. President
10. Mean
11. My Generation (cover The Who) vs. Basket Case (cover Green Day)
12.  Roxanne (cover The Police)
13. Try Too Hard
14. What’s Up
15. Leave Me Alone

Bis:

16. So What