Recensie Night swim ★★

Een flauwe bovennatuurlijke horrorfilm is Night swim van Bryce McGuire die daarmee tevens tekent voor zijn regiedebuut. Een prent weliswaar die perfect op het juiste moment in de zalen te zien is, zo rond Valentijn. Want jawel, deze film gaat over de liefde die offers vergt …

In 1992 werd Rebecca meegesleurd in het zwembad nadat ze een speelgoedbootje vanzelf hoorde varen in de tuin waar ze woonde. Het kind is sindsdien verdwenen en er is geen spoor van haar terug te vinden. Wanneer de voormalig professioneel baseballspeler Ray Waller (Wyatt Russell) en zijn gezin het huis kopen waar de feiten zich in de jaren ’90 afspeelden, verzwijgt de makelaar de geschiedenis van het zwembad waar veel verdwijningen aan gelinkt worden.

Als Ray, die ziek is, in het afvoerputje van het zwembad met zijn hand gaat, bezeert ie zich fel. Hij laat een onderhoudsploeg aanrukken. Wat blijkt? Een ondergrondse bron voorziet het zwembad van water. En dat water blijkt helend te zijn voor de ex-baseballster. De progressie die ie als patiënt maakt, kan de medische wetenschap niet verklaren.

Maar zowel zijn vrouw als twee kinderen maken door het zwembad een traumatische ervaring mee. Zijn zoon zal zelfs Rebecca horen. En hun kat zal het gezin plots kwijt geraken. Rays gedrag wordt steeds vreemder, en donkerder, zeker wanneer ie tijdens een pool party een kindje vastklemt op zijn schouders en onder water gaat zodat het kind bijna met hem verdrinkt.

Er schuilt dus een duistere kracht in het zwembad, dat geeft en neemt. Het ziet ernaar uit dat het Ray uitkoos om te krijgen, om sterker te worden, te genezen. Denken we maar aan de fenomenale baseballslag die hij plots toch weet te maken. Maar de vraag is maar, ten koste van wie dat in het gezin zal zijn. En wie offert zich finaal op voor de liefde?

Al met al gebeurt er bitter angstaanjagends in Night swim wat dit een banale voorspelbare film maakt. Dat de werkwijze van het zwembad quasi altijd hetzelfde is, of minstens vergelijkbaar met de openingsscène heeft daar ook voor een stuk mee te maken.

< Bert Hertogs >