Recensie Plastik bags ★★★★

Voor onzen tijd, van 1977 tot 1980 speelden Gene Bervoets, Karl Eriksson, Gowie Meeusen, Ben Bervoets en Bo Spaenc in een punkband: Plastik bags. Hun keywords waren rauw, luid, surrealistisch, absurd, in het Antwerps, chaotisch en toch ook wel arty. In 1996 en 2018 waren er al enkele reünies. Maar nu vonden de heren, aangevuld met onder andere een jonge generatie koor- en andere leden de tijd rijp om hun debuutplaat op de wereld los te laten.

Wie ooit al eens gaan shoppen is op de Meir, en met kleren in een papieren zakske naar het station moest gaan tijdens een wolkbreuk, weet het. Tegen dat je er aangekomen bent, schiet er van dat zakske gene zak meer over. Of het toeval was dat we net op de dag dat Plastik bags in de Studio optrad, lazen dat het alternatief, katoenen totebags pas een ecologische winst opleveren als je hetzelfde tasje honderden keren gebruikt (omdat er o.a. heel wat water mee gemoeid is om die te creëren) in vergelijking met plastieken zakskes die nochtans gebannen worden, vonden we hoogst interessant om lezen. Omdat het aantoont dat we soms denken duurzaam te leven, maar dat in werkelijkheid niet zo is, of minder dan je zou denken.

Of we wisten waar we aan toe waren, vroeg een vrouw ons aan de mengtafel van de Studio. Nee, zelden trekken we immers voorbereid naar een concert of voorstelling. Om de heel eenvoudige reden dat we het allemaal op ons af willen laten komen, om zo onbevangen mogelijk zonder een oordeel al op voorhand te hebben, iets te kunnen ontdekken. Zoals die hoogst literaire tekst in opener én afsluiter ‘Stront, zweet en spouwsel’ bijvoorbeeld: ‘Stront uit mijn kont, zweet uit mijn reet, schiet uit mijne piet, spouwsel uit mijne mond, prut in mijn ogen en snot uit mijne neus, vet uit mijn oren en pellekes op mijn kop, kees tussen mijn tenen, en vuil onder mijn nagels, breem achter mijnen deeeeem en bloed uit mijnen hol, da komt uit mijnen speenbol, melk uit mijn kankertiet, en etter uit mijn zweerrrr, littekens van mijn pokken, en da vange wij allemaal oep.’

Stevig, dat is het minste wat je kon zeggen van het feestje dat Plastik bags in de Studio bracht. Al vond Gene in het begin terecht dat het publiek zich als oude venten gedroeg. Nochtans kreeg ie de handen van de fans al snel op elkaar en ook het meelallen over de schurende gitaren, drums, percussie, en toetsen heen, lukte moeiteloos. Zeker, in het begin zat de klankafregeling niet al te best. De feedback bleef maar galmen. Maar na een tijdje werd dat dan gelukkig toch nog verholpen en waren de lyrics van de band zo waar verstaanbaar zonder dat er daarbij zoals bij het openingsnummer kartonnen bordjes met stukken tekst ter ondersteuning nog nodig voor waren.

In ’Chérieke’ kwamen we te weten dat haar tieten van plastic waren, ‘Les années de jeunesse’ ging dan weer over iedereen die aanwezig was, zo wist Bervoets die bij de toegiften zich afvroeg of dat echt wel 450 man was waarvoor ie speelde. Naar het einde van het concert gaf Plastik bags het publiek nog een ultieme tip mee voor als je last hebt van constipatie. Kijk daar zijn we wat mee, en bij uitbreiding iedereen deze zomer op een festival. Wat ons betreft is Plastik bags gewoon de te boeken band als je als festivalorganisator, in een jaar dat het aanbod aan artiesten en bands bijzonder mager blijkt, toch nog iet of wat het verschil wil maken. Want in de Studio bewees Plastik bags zelfs door een van de meest kritische muziekrecensenten niet-afbreekbaar te zijn.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Stront, zweet en spouwsel
2. De lork
3. De monki
4. Yam yam
5. On the rox
6. Komaan schatjes
7. Den bizon
8. Guido
9. Chérieke
10. Les années de jeunesse
11. Antipak
12. A tette
13. Dafne Dumortier
14. Spauselzak
15. Wie lacht er

Bis:

1. Witte lakens
2. Plastieke zak
3. Pomstene
4. Stront, zweet en spouwsel